آیه ی ۴ سوره ی فاتحه

مَـلِکِ یَوْمِ الدِّینِ. خداوندِ روز جزاست . در ا ین آیه خداوند از مالک بودن خود صحبت به میان می آورد. یعنی می فرماید تمام مخلوقات مُلک من است. و صاحب مُلک در مِلکش به هر نوع که بخواهد تصرف می نماید. و کسی حق ندارد بگوید تو اختیار ملک و دارایی خویش را نداری. زیرا او خالق و مدبر و قدرت یگانه است و کسی نمی تواند برایش تکلیف معیَّن کند. با ذکر کلمه مالک دوباره اثبات می کند که او( رَبّ) یعنی آفریدگار است. واین یعنی، توحید ربوبیت.

  برخی انسانها فکر می کنند که الله متعال فقط پادشاه و مدبر این جهان است. ولی خداوند با این آیه حرف آنان را رد کرده و ثابت می نماید که تنها این دنیا نیست که محل زندگی و کار زار حیات باشد. جهانی دیگر هم هست که شما باید نتیجه عملکرد دنیای خود را ببینید. و آن روز جزا و حساب و کتاب است. و کسی که قادر به آوردن آن روز باشد، باز هم من، یعنی خدای یکتا هستم. آن روز را می آفرینم . چون من تنها خالق وقادر و توانای بی نظیرم. و این روز را برای حساب رسی مخلوقات خواهم آفرید. لذا قدرت برتر آن روز هم من هستم. پس مالکیت آن  روز هم با من است و قدرتم تنها منحصر به دنیا نیست. و در آن روز هم من الله هستم. همه باید در مقابلم سکوت کنید و حق اعتراض ندارید. چنانکه در مورد مالکیت آن روز می گوید: لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ. غافر. امروز فرمانروایى از آنِ کیست؟ از آنِ خداوند یکتاى قهار است (16) . پس ذاتی که در دنیا هم مالک است و در روز قیامت هم مالک مطلق است، لایق ستایش و حمد است و لازم است که جبروت و بزرگی اش در دلها بنشیند. و خودش گفت که مالکیت آن روز مالِ الله است. یعنی هم رَبّ است و هم الله . و این یعنی لزوم اعتقاد به توحید ربوبیت و الوهیت.