اسلام و اخلاق1) نیکی و گناه

دین اسلام کاملترین دینی است که برنامه ی انسان را به او می آموزد. وساده تزین راهها را برای سنجش هر شخص توسط خودش بیان می دارد. مثلاً هر کس برای اینکه بداند آیا مرتکب گناهی شده است یا خیر، یا کدام کارش درست است و کدام کارش نادرست، نزد علماء رفته  و با شرح و بسط اعمال روزانه از او می خواهد که نتیجه ی ثواب و عقاب کارش را بیان دراد. در حالی که بهترین شخص نسبت به دانستن اصل مسئله و نیت انجام آن کار، خودش میباشد.
 لذا نیازی به زیاد پرسیدن و جستجو کردن نیست. زیرا رسول الله صلی الله علیه و سلم میزان بسیار زیبایی را برای سنجش کردار هر شخص بیان می دارد و آن هم اینکه: 

عَنْ النَّوَّاسِ بْنِ سِمْعَانَ الْأَنْصَارِیِّ قَالَ سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَنْ الْبِرِّ وَالْإِثْمِ فَقَالَ الْبِرُّ حُسْنُ الْخُلُقِ وَالْإِثْمُ مَا حَاکَ فِی صَدْرِکَ وَکَرِهْتَ أَنْ یَطَّلِعَ عَلَیْهِ النَّاسُ. 

 مسلم/ کتاب البر و الصلة و الآداب/ باب تفسیر البر و الإثم.

نواس بن سمعان می گوید: از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در باره ی نیکی و گناه سؤال کردم. فرمودند: نیکی، خوش اخلاقی است و گناه آنچه دلت را به شک می اندازد و تو نمی خواهی مردم بر آن اطلاع یابند.

پس به قلب خودمان رجوع کنیم و از آن بپرسیم چرا چنین کاری کردیم، جوابش هم نزد خود ماست.